-
1 anatem|a
f 1. Relig. anathema U- obłożyć kogoś anatemą to anathematize sb2. książk., przen. (potępienie) anathema- rzucić na kogoś anatemę to ostracize sbThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > anatem|a
-
2 anatema
f.rz.-kat. l. przen. anathema; rzucić na kogoś anatemę anathematize sb; pronounce anathema against sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > anatema
См. также в других словарях:
anatema — ż IV, CMs. anatemamie; lm D. anatemaem rel. «klątwa kościelna, ekskomunika» przen. «uznanie czegoś za złe, ostre potępienie kogoś lub czegoś; napiętnowanie» Rzucić anatemę na kogoś, na coś. ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
